Перад пачаткам кожнай сесіі ААН
усе дэлегаты ўстаюць для маўклівай
малітвы і роздуму.
Моляцца белыя, жоўтыя, чорныя,
Адпрасаваныя, самавітыя.
Усе такія вучоныя,
Усе такія хітрыя.
Маліцеся, дыпламаты, маліцеся
Хрысту, алаху ці будзе.
А потым богу свайму пахваліцеся,
Што мір на планеце будзе.
I я стаю у трывожным роздуме:
Эпоха наша не ціхая.
А мілыя сэрцу вобразы розныя
У памяці ўспыхваюць.
Хто тут сябра, а хто тут вораг,
Нам разабрацца не цяжка...
А дома лісце зграбаць на дворык
Пабеглі Таня, Наташка...
Джэнтльмены мігам тут ашукаюць —
У белых манішках шакалы.
А дома дзеці мяне шукаюць,
I кнігі мяне чакаюць...
Пачнуць хлусіць, баламуціць, подлічаць,
Балбатаць пра мір,
Хоць вайна ім сніцца.
А дома на белым сподачку —
Ружовыя брусніцы...
Вось так хвіліну, другую стаім
З прыглушанымі вачыма.
Заўсёды і ўсюды ў сэрцы маім
Малітва адна —
Айчына.
